Bir dere boyunda ben
Upuzun bir kavaktım.
Ta dipten doruğa dek
Işıl ışıl yapraktım.
Bir sabah bir testere
Beni de serdi yere.
Kendimi birden bire
Makinelerde buldum.
Çok şey geçti başımdan…
Bembeyaz kağıt oldum.
Şimdi kitabım işte,
Yine yapraklarım var.
Yükselir yıldızlara,
Beni seven çocuklar.
Sıkıntılı da olsa,
Benimle tatlı geçer
En uzun yolculuklar.
M.Necati ÖNGAY
