Konuşmacılar: Mavisel Yener, Aytül Akal
Düzenleyen: Uçanbalık
Tarih: 18.11.2012
Aytül Akal, iki kişi birlikte şiir yazmalarının hikayesini anlattı, Mavisel Yener ise kitaplarındaki bu şiirleri okuyarak çocuklar ile paylaştı.
Aytül Akal:
Eskiden, gazetelerin kitap eklerinde çocuklara yer verilmiyordu. 1997 yılında Cumhuriyet Kitap’ta, çocuklar için yaş gruplarına göre kitap tanıtımı, okurları eğlendirecek bulmacalar yapabileceğim, 2 sayfalık bir bölümde yazmaya başladım. 5 yıl boyunca bu işi yaptıktan sonra, hayatıma başka bir yönde devam etmek istedim. 2002 yılında, var olan bu tek çocuk kitabı bölümünün sürdürülmesi teminatı ile, sayfayı başkasına devrettim ve işten ayrıldım.
Bu durumu sayfamda açıkladıktan sonra, Ihlara isimli bir çocuktan telefon aldım. Çocuk hıçkıra hıçkıra ağlayarak, sayfayı bırakamayacağımı, ben olmazsam sayfayı okumayacağını, benim okurlarıma karşı sorumluluklarım olduğunu söylüyordu ve beni sürekli arıyordu. Bu aramalardan birinde, telefonu Ihlara’nın annesi aldı, “Ben Mavisel Yener, Ihlara’nın annesiyim” dedi ve onun üzüntüden okula gitmediğini söyledi. Mavisel Yener ile daha önce röportaj yapmıştım, ama ilk yüz yüze irtibatımız bu şekilde başladı. Ihlara’ya hayatta değişim olduğunu, değişimle gelişim olacağını nasıl anlatacağımızı ve onu ikna edeceğimizi konuşurken; önce telefon ve e-posta arkadaşlığı yaptık, sonra birbirimizle öykülerimizi paylaşıp, eleştirerek iletişimimizde farklı bir yola girdik.
Mavisel Yener, Ay şiirleri yazıyordu ve şiirleri beni çok etkilemişti. Ay şiirleri yazmaya devam etmesini istedim, ama Mavisel yazamayacağını söyledi. Buna karşılık olarak, ben bir Ay şiiri yazdım ve yine yazışma ile, birbirimize karşılıklı olarak Ay şiirleri göndermeye başladık. Sonra kediler, kuşlar, ağaçlar, insanlar da eklendi, başka şiirler yazdık, ama Ay şiirleri yazmaya da devam ettik. Birbirimize oyunlar oynayarak, yarışmalar yaparak (“Bugünün son şiiri benden” yarışması) bir sürü şiir yazdık. Yazarken, ayrı ayrı aynı konuda ve tek şiiri birlikte yazma gibi yöntemler kullandık.
Çok fazla şiir birikti ve bu şiirleri ne yapacağımızı düşündük. Şiirleri birlikte ve birbirimize yazdığımız için, tek kitap çıkardık. Hala da bu şekilde yazmaya devam ediyoruz.
