Çocuğun tırnak yemesi genelikle 4-5 yaş itibariyle başlar. Fakat bu önlenebilir bir davranıştır. Peki nasıl?
Tırnak yeme davranışı, tırnağı ya da tırnak etini dişiyle koparma davranışı olarak tanımlanmaktadır. 4-5 yaşlarından itibaren görülmeye başlar. Nadiren daha küçük yaşlarda da görülebilir. Okul çağında tırnak yeme en yoğun şekilde görülür. Tırnak yeme davranışı hem psikolojik hem de bazı sağlık problemlerine yol açmaktadır.
Çocuk Neden Tırnağını Yer?
Tırnak yeme, çocuklarda ruhsal sıkıntıları ve gerilim duygularını azaltmaya yönelik bir davranıştır. Yine istek ve duygularını gösteremeyen çocuk, bunu yansıtmak amacıyla da tırnak yiyebilir. Bu, onun çevreye mesaj yollama şeklidir. Evdeki anlaşmazlıkların büyümesi, başarısızlık, engellenmeler, kendini yalnız hissetme gibi faktörler tırnak yemeyi artırır.
Anne-baba-çocuk arasında sağlıklı iletişim kurulmadığı takdirde çocuk tırnak yeme davranışına sığınacaktır. Aile içinde tırnak yiyen birinin örnek alınması da bu davranışa neden olmaktadır. Tırnak yeme davranışı genelde aileler tarafından bir davranış bozukluğu olarak düşünülmez. Kendilerince değişik yöntemlerle bunu ortadan kaldırmaya çalışırlar. En yaygın uygulanan yöntem eline acı biber sürmek ya da eldiven giydirip bileğinden bağlamaktır. Bu yöntemler çocuğu sınırlayan, engelleyen, var olan öfke ve korkularını arttıran yöntemlerdir.
Çocuğun Tırnak Yemesi Nasıl Engellenir? Neler Yapılabilir?
İlk zamanlar aile, tırnak yeme davranışını görmezlikten gelip çocuğun dikkatini başka yönlere çekmeye çalışmalıdır. Tırnak yeme davranışına neden olan faktörler araştırılıp ortadan kaldırılmaya çalışılmalıdır. Alışkanlık problemlerinin çocuğun kontrolü dışında olduğu unutulmamalı, çocuk bu yüzden cezalandırılmamalıdır. Çocuğun davranışı üzerinde fazla durularak çocukta daha fazla kaygı yaratılmamalıdır. Tırnak yemenin hoş bir davranış olmadığı onu üzmeyecek bir şekilde açıkça anlatılmalıdır.
Çocuğu kimseyle kıyaslamamalı endişe, yaptıkları kınanmamalı, korku verecek televizyon programlarından uzak tutmalıdır. Anne-baba, sorunlarını konuşarak çözmeye çalışmalı, çocuğa yeterli sevgi, hoşgörü ve ilgi göstererek, onların güven duygusunu pekiştirmelidir. Küçük sorumluluklar verilerek çocuğun kendine güveni arttırılmalıdır. Olumlu yönleri ön plana alınmalıdır. Çocuğun yapmaktan zevk aldığı etkinliklere ya da enerjisini boşaltabileceği sportif etkinliklere yöneltilmesi onda sıkıntı yaratan durumla ilgili gerginliğinin azaltılmasında bir yol olarak düşünülebilir.