Ankara’nın eğitim kurumlarından Büyük Kolej’in, “Bir Gün Sizinle Her Gün Çocuklarınızla” fikrinden yola çıkarak, 22 psikolog ve psikolojik danışmanın katılımı ile velilere yönelik olarak düzenlediği PDR Aile Sempozyumu’nda, öğrencilerde sıklıkla karşılaşılan tırnak yeme alışkanlığı, nedenleri ve tedavisi konuşuldu.
Pek çok çocuğun tırnak yeme alışkanlığının kaygı bozukluğundan kaynaklandığını belirten Büyük Kolej PDR Koordinatörü Gülnur İlhan, bu alışkanlığın ortadan kaldırılması için kaygı bozukluğunun giderilmesi gerektiğini söyledi. Bu davranış bozukluğunun tedavisi esnasında çoğunlukla “mükemmeliyetçi kişiliğe” sahip bir ebeveyn ya da çocukla karşılaşıldığını belirten İlhan, diğer nedenler hakkında şu bilgileri verdi:
“Çocuklarda korku ve kaygılar, öfke kontrol becerisinin olmaması, şiddet ve saldırganlık eğilimi, özgüven eksikliği, aşırı baskıcı ve kontrolcü ebeveynler, aile içinde yaşanan iletişim problemleri ve anlaşmazlıklar, tırnak yeme alışkanlığına neden olmaktadır.”
Acı oje geçici bir çözüm
Öğretmen ve cezadan korkma ve bunlara yönelik aşırı kaygı duyma, mükemmeliyetçilik, sosyal ortamda akran ilişkilerinde yaşanan problemler, başarısızlık korkusu, okul ya da ev değiştirme ve bu duruma bağlı olarak farklı çevrelere uyum sağlayamama sorununun okul çağındaki çocuklarda tırnak yeme davranışını tetiklediğini belirten İlhan, şunları söyledi:
“Bu durum o kadar iç içe uğraşılması gereken durum yaratmaktadır ki, bu sorunlardan her biri ile uğraşılması gerekir. Oysa toplumumuzda yaygın olarak tırnak yiyen çocukların ya ellerine vurulur ya da acı oje ile çözülmeye çalışılır. Ancak bunların her biri geçici çözümlerdir. Temeldeki sorun çözülmeden tırnak yeme alışkanlığı çözülemez. Ebeveynlerin çocuklarının hangi durumlarda bu davranışı sergilediklerini gözlemlemeleri de problemin kaynağının tespitinde son derece yararlı olacaktır.”
İlhan, bu alışkanlığın engellenmesi için ebeveynlere şu tavsiyelerde bulundu:
• Çocuğa sakız çiğnemesi, oyun hamuru ile oynaması gibi alternatifler sunarak tırnak yemesi engellenebilir,
• Ebeveynler, çocuğun kaygı düzeyini artıracak şekilde baskıcı, zorlayıcı ve eleştirel davranmamalıdır,
• Bu davranıştan vazgeçirmek üzere korkutmak ya da ceza vermek, çocuğun kaygı düzeyini artırıp tam tersine bu davranışı pekiştireceği gibi daha ciddi duygusal problemlerin ortaya çıkmasına sebep olacağından kesinlikle kaçınılmalıdır,
• Özellikle sınav dönemlerinde kaygı ve endişeyi yüksek boyutlarda yaşayan çocuklara anlayışlı ve beklentisiz, baskı kurmadan yaklaşmak önemlidir,
• Çocuğa bu alışkanlığı bırakması konusunda zaman verilmeli ve sabırlı olunmalıdır.