Kardeş ilişkileri büyük oranda ebeveynlerin davranışları ile şekillenir. Kardeşler, çocukların sosyal yaşamının büyük bir bölümünü oluşturur. Dolayısıyla bu dönem çocuğun karakterinin oluşumunda da önemlidir. Peki kardeş ilişkileri nasıl olmalıdır? Bu konuda ebeveynlere düşen görevler nelerdir?
Yaşamımızın ilk yıllarındaki ilişkilerimizin kişiliğimiz, benlik kavramımız ve bütün hayatımız boyunca yapacağımız seçimler üzerinde çok önemli etkileri vardır. Kardeşlerin birbirlerine karşı tavırlarının ve ebeveynler tarafından her kardeşe yüklenen rollerin birey üzerinde zararlı ya da yararlı etkileri olabilir. Bu konuda unutmamamız gereken noktalar nelerdir?
Kardeş Kıskançlığını Önlemek İçin Ebeveynlerin Yapması Gerekenler
Kararlı olun: Çatışma normaldir.
Huzurlu bir ortam yaratın: Kurallar ve ilkeler koyun, rekabeti besleyecek durumlar yaratmaktan kaçının. Hakemlik yapmayın: Geri çekilip izleyin,kendi problemlerini kendileri çözsünler.
Cinsiyet ayrımı yapmayın: Erkek çocuğunuzu yüreklendirdiğiniz gibi kız çocuğunuzu da yüreklendirin. Tarafsız olun. Haksız rekabet ruh sağlığına olumsuz etki eder.
Olumlu ilgi gösterin: Çocuklarınızı kendi oldukları için övün, karşılaştırma yapmayın.
Adalet mi eşitlik mi: Her çocuğun bireysel ihtiyaçları farklı olabilir. Şişman olan kardeşe daha çok, zayıf olan kardeşe daha az mı harçlık vermeliyiz. Bu durum adalet değil eşitsizliktir. Geçmişte miras paylaşımında da kızlara az, erkek çocuklara daha çok pay verilerek bu eşitsizlik yaşanmıştır.
Kardeş sevgisini arttırın: Hep iyiyi görün, çocuklarınız arasındaki sevgiyi arttıracak yorumlar yapın. Birbirlerine olumlu davranışlar gösterebilecek ortamlar hazırlayın.
Kıyaslama yapmayın: Çocuklarınızın doğum günlerinin olmadığı bir tarihi saptayın ve her sene birbirlerine hediye almaları için onları ayrı ayrı çarşıya götürün. Kardeş günü kutlayın. Birbirlerini her zaman koruyup seveceklerine dair söz verdirin, eğlenceli etkinlikler düzenleyin.
Eğer evde başka yetişkinler varsa işimiz daha da zorlaşır. Yetişkinlerin çocuklara karşı tutum ve davranışları fazlaca hoşgörüye dayalı olmaktadır. Bu da ana babanın çocuklarla kuracağı iletişimi etkiler. Çünkü çocuklar her zaman kurallara karşı çıkarlar ve evdeki yetişkinlere sığınırlar. Böylece anne – baba yetişkinlerle çocuklar arasında kalır. Aile içi iletişim, çocuğu duygusal ve kişilik gelişimi yönünde olumlu ya da olumsuz etkiler. Yaşam sürecinde birey,çocukluk döneminden getirdiği ve olumsuz etkilendiği birçok duygu ve düşünce yüzünden uyum sorunları yaşamaya başlar.