Ağaçkakanlar, genelde ağaçları yuva yapmak ve yiyecek bulmak için oyarlar. Bazı türleri saniyede 15-20 kez vuruş yapabilirler. En yavaş vuruşlarında bile iki vuruşun arasındaki süre bir saniyeden çok daha azdır. Her vuruşta kuşun kafası büyük sarsıntıya uğrar. Beyninin bu sarsıntıdan etkilenmemesinin sırrı boyun kaslarındadır. Vuruş pozisyonunda baş ve gaga tam bir doğru üzerine gelirler. Çok küçük bir sapma bile beyninde yırtılmaya neden olabilir. Beyinleri kiraz büyüklüğündedir. Bu denli bir vuruşun betona kafa atmaktan farklı bir yanı yoktur. Ağaçkakanların gaga ve kafatası, vuruş yapıldığında oluşan şokun beyine iletilmesini engelleyen süngersi bir yapıyla birbirinden ayrılmıştır. Bu yapı otomobillerin amortisörlerinden çok daha iyi ve dayanıklıdır. Nasıl ki süngeri sıkıştırılıp bırakıldığı zaman eskisi gibi tekrar kabarıyor, bu yapı da tıpkı onun gibi her vuruşta bu yaylanma eylemini yapmaktadır.
Ağaçkakanın kafatası ve üst gagasının olağandışı bir yöntemle bağlanmış olması, her vuruşta beyninin bulunduğu bölümün gagadan uzaklaşmasını, böylece şok emici ikinci bir mekanizma oluşmasını sağlar.